یكی از تفكرات خطرناكی كه متاسفانه امروزه در بین مردم و مخصوصا نسل جوان رواج زیادی پیدا كرده است و برخی با تمسک به آن در صدد  شانه خالی كردن از مسئولیت های مادی و معنوی كه بر عهده دارند هستند این تفكر انحرافی است كه برای تقرب به خداوند تنها ایمان كافی است و نیازی به عمل نخواهد بود .

با جستجوی اجمالی در آیات و روایات اسلامی به این مطلب پی خواهیم برد كه برخی از عبادات و اعمال بر بعضی دیگر ترجیح داشته و برتر می باشند كه در این زمینه روایات متعددی بیان شده است و هر یک در صدد معرفی بهترین عبادات توصیه های طلایی را به مسلمانان بیان كرده اند اعمالی همچون تفكر كه در روایات ثواب آن برتر از هفتاد سال عبادات معرفی شده است.

و یا انتظار فرج كه در روایات بهترین اعمال امت در زمان غیبت امام معصوم بیان شده است .

اما آنچه در این میان از اهمیت خاصی برخوردار است و نه تنها به عنوان برترین اعمال بلكه به عنوان ستون و ركن دین معرفی شده است چیزی نیست مگر نماز كه با وجود آن خیمه اسلام بنا می شود و در صورت فقدان عبادات دیگر نیز نه تنها بهتر نبوده بلكه هیچ ارزشی نخواهند داشت، چنانچه امام صادق علیه السلام می‌فرماید:

«در پاسخ به سوال برترین اعمال و محبوبترین آنها نزد خداوند: بعد از معرفت [خدا] چیزی برتر از این نماز نمی شناسم مگر نمی بینی كه بنده صالح عیسی بن مریم، گفت: مرا به نماز سفارش كرد.»[الكافی،ج3،ص264]

اما با این حال كم نیستند كسانی كه با  تمسک به دلائل مختلف از انجام این واجب الهی طفره می روند و به هر صورت در صدد هستند تا نقش نماز را در مسلمانی افراد كم نور جلوه دهند و مسائل و موضوعات دیگر را جایگزین آن كنند.

در این مقاله قصد داریم با مصاحبه ای مجازی با افرادی كه اهمیت زیادی برای نماز قائل نیستند به بررسی دلائل آنان برای ترک نماز بپردازیم تا با پاسخی كه از آیات و روایات به این افراد داده می شود به جایگاه ارزشمند نماز در دین اسلام اشاره كنیم .